Son tarih son saatlerine girdikçe, müzakereler o kadar gerginleşti ki, birkaç Premier Lig yöneticisi uluslararası mola için rahatladıklarını itiraf etti. İçeriden biri, günlerce süren kulüplerin birbirlerini aşmaya çalıştıktan sonra “herkesin soğumaya ihtiyacı olduğunu” belirtti.
Liverpool, özellikle, birçoğunun “Real Madrid davranışı” olarak tanımladığı şeyle rahatsız oldu. Crystal Palace, son bir drama yaratan bir çöküş olan Marc Guehi’nin teklifinin gecikmesinde hayal kırıklığına uğradı. Buna kıyasla Alexander Isa Müzakereler neredeyse basit hissetti. Premier Lig’deki değişen güç dengesini vurguladı.
Pencerenin başka bir İngilizce transfer kaydının kırılmasıyla kapanması uygun görünüyordu. Premier Lig beş gün önce kendi harcama rekorunu aştığında kaçınılmazlık açıktı.
Rekor kıran bir pencere
Çılgın bir final hafta sonu, toplam harcamaları 3 milyar £ ‘ın üzerine çıkardığı ve drama dolu bir son tarih günü mükemmel bir şekilde kapsadığı tahmin ediliyor. Financial Might ile patlayan Premier Lig, şampiyonlarının Real Madrid gibi davrandığını gördü. Avrupa genelinde az sayıda kulüp yarışabilir. Yarışmanın kendisinde, kulüpler her zamankinden daha fazla harcadı, ilk kez iç transferlerde 1 milyar £ işaretini geçti – bir sonraki en yakın lig olan Bundesliga’dan 430 milyon £ daha fazla.
Bu sadece rekor kıran ücretler veya sürpriz Gazompings ile ilgili değildi. Müzakerelerin doğası, kulüplerin ne kadar gitmek istediklerini ortaya koydu. Son 24 saat içinde en az dört yüksek profilli transfer birkaç kez açık ve kapalı kaldı. Önerilen bir anlaşma, 100 milyon £ ‘a yakın bir anlaşma, hiç rapor edilmeden tamamen çöktü. Büyük kulüpler, günler önce neredeyse hiç düşündükleri oyuncular için son dakika denemeleri yaptı.
Bu tür bir etkinlik, birçok yöneticiyi ve oyuncuyu hoşnutsuz bıraktı, bu da ligin kulüplerinin yarısında çılgınca hızın doğal bir sonucu. Son Tarih Günü, Premier Lig’in kendi tarzı Süper Lig döneminin yeni bir aşamasını başlatan bir yazın kaotik bir sonucu gibi hissetti.
Transfer penceresinin dört teması
Kâr ve Sürdürülebilirlik Kuralları (PSR) çağında genellikle “iyi vatandaşlar” olarak görülen Liverpool ve Arsenal gibi kulüpler bile yüksek profilli harcamalara çekildi. Bundan dört tanımlayıcı tema ortaya çıktı.
1. İmparatorluklar geri döndü
Yerleşik Big Six, geçen sezonun ortası taraflarından göze çarpan sanatçıların çoğunu hedef aldı. Chelsea’nin Joao Pedro için hareketi, Liverpool’un Isa’yı yakalamasıyla sonuçlanan eğilimi gösterdi. Elbette, Newcastle geçen sezon ortada tam olarak bitmedi, ancak büyük altı ve bölümün geri kalanı arasında algılanan sınıfta hala bir Körfez var. Sonuçta futbolda para, çoğunlukla bir yol akar. Bu, damlayan bir ekonominin nihai örneğiydi.
2. Oyuncu ajitasyonu
Bu harcama dalgalanması ikinci ve en uzun süredir devam eden temayı körükledi: oyuncular hareketleri zorlayan. Bazıları sadece aşırı uçlara gidenlerin başarılı olduğuna inanırken, gerçeklik daha nüanslıydı. Model profesyonel olarak kabul edilen Eberechi Eze, Ademola Lookman hala bekliyorken rüya transferini güvence altına aldı.
Durum, özellikle Lassana Diarra kararının yaklaşan etkisi ile piyasadaki olası değişimleri vurgulamaktadır. Sık sık “oyuncu gücü” konuşmasına rağmen, etkileri sınırlı kaldı. Diarra, oyuncuların sözleşmelerden daha kolay uzaklaşabilmelerine yol açarsa, transfer değerleri kaçınılmaz olarak düşecektir. Harcamalar tarihi yükseklerde kalsa bile, ücretler önemli ölçüde düşebilir. Birçok kişi bunu oyunun finansal deliliğinin bir belirtisi olarak görüyor.
3. İstenmeyen
Ajitasyonun ters tarafı, kulüplerin dışarı çıkmaya çalıştığı oyuncu sayısıydı. Bazıları servet konsantrasyonu ile beslenen stok kurbanları olan “bomba takımlarına” düştü. Bu, birçok takımı satışın yanı sıra işe alımın önemini tanımaya zorladı. Chelsea ve Liverpool, modern pazarda önemli bir avantaj olan oyuncuları boşaltma konusunda özellikle yetenekli olarak kabul edildi.
4. Geç kaos
Sonunda, pencere mutlak kargaşada kapandı. Verimlilikle tanınan kulüpler kendilerini son dakika fırsatlarına çekti. Genellikle belirleyici olan Manchester City, Gianluigi Donnarumma’da ikinci bir kaleci için hareket etti ve iç tartışmalara yol açtı. Eze’yi kaçırmayı hayal kırıklığına uğratan Tottenham Hotspur, 1 Eylül’den sadece birkaç gün önce Xavi Simons’a döndü. Manchester United’ın işi bu konuda neredeyse yalnız olmalarına rağmen bitmemiş görünüyordu.
Bu pencere neden farklıydı
Doğal soru, bu özel pencerenin neden 12 yıllık patlayan gelirlerden sonra böyle bir kaosa indiğidir. Cevabın bir kısmı saf finansal doygunlukta yatmaktadır. Premier Lig, rekor düzeyde iç harcama seviyelerinde belirgin olan kendi kaynakları ile sarhoş hale geldi.
Kurallar da bir rol oynadı. Kulüpler, PSR kısıtlamalarına uyum sağlamak için uğraştı ve genellikle anlaşmaları sınıra itti. Birçok yönetici artık transferleri paranın ve varlıkların sürekli dolaşımı olarak ele alıyor ve futboldan ziyade finansal tarafından yönlendirilen anlaşmalara yol açıyor.
Aston Villa bir örnek sundu. Ücret faturalarının gelirin% 100’üne yakın yükselmesine izin verdikten sonra, bu yaz işlerini şekillendiren bir komediyle karşılaştılar. Bir üst düzey yönetici, bu finansal yaklaşımı yansıtarak, spor yapmayan nedenlerle daha fazla anlaşmanın yapıldığını itiraf etti.
Yönetişim ve hayal kırıklığı
Bunların hiçbiri PSR’yi finansal koruma olarak zayıflatmaz. Yine de bu pencerenin duyguları daha fazla etkilenebilir Premier Lig yönetişim. Paydaşlar, ligin kuralların hazırlanmasından hayal kırıklığına uğramış ve son tarih gününün bir parçası olan anlaşma sayfalarının yasal olarak bağlayıcı olmadığını yansıtır.
Para, daha hızlı dolaşarak rekabete girmeye devam ediyor. Bu yeni gerçeklik, birçok müzakereyi genişletilmiş ileri geri değişimlere zorladı.
Kazananlar ve Kaybedenler
“Transfer penceresini kimin kazandığını” belirlemek yalnızca maçlar oynandığında mümkün olacaktır. Şu anda Liverpool, Arsenal ve Sunderland işlerinden en memnun görünüyor. Newcastle, Aston Villa, Crystal Palace ve Fulham daha hayal kırıklığına uğramış gibi görünüyor, ancak bu tür duygular hızla değişiyor. Memnuniyet pişman olabilir, tıpkı hayal kırıklığı daha sonra kılık değiştirmiş bir nimet gibi hissedebilir.
Kesin olan, rekor kıran harcamalar, tedirgin oyuncular, istenmeyen kadrolar ve çılgın geç kaosun egemen olduğu bu transfer penceresinin, Premier Lig tarihinin en olağanüstü olanlarından biri olarak hatırlanacağıdır.